کد مطلب:26422 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا اين درست است كه اگر دين را عوض كنيم، حكم ما اعدام است، اگر پاسخ مثبت است، چرا؟ مگر اسلام دين جبر است كه بايد به زور آن را قبول كنيم؟!

اسلام دين جبر نيست. قرآن ميگويد: لا اكراه في الدّين؛(1) در دين جبر و اكراه نيست.

ليكن آيا اين امر موجب ميشود كه آدمي از روي هوا و هوس و عناد و حق ستيزي هر روز به رنگي در آيد و با دين حق (اسلام) بازي كند و روزي بگويد مسلمان هستم و روز ديگر بگويد پيراهن اسلام را از تن در آوردهام و از اسلام برگشتهام؟! چنين چيزي درست نيست. اسلام به حكم اين كه خود را بر حق ميداند و نميخواهد دشمنان سوء استفاده كنند و با آمد و شدها، اعتقادات مردم را متزلزل نمايند، قانون بازدارنده ارتداد را وضع كرده است. همان گونه كه دين يهود در زمان حقانيت خود اجازه ارتداد نميداد و با شدّت برخورد ميكرد،(2) نيز در زمان حقانيت دين حضرت عيسي(ع) قانون ارتداد وجود داشت.(3) در زمان دين اسلام نيز اين قانون وجود دارد.(4) اگر اسلام در مورد مرتد مجازات شديدي وضع كرده، بدين جهت است كه ميخواهد با قاطعيت، تمام پيامدهاي ناگواري را كه در صورت عدم پيشگيري پديد خواهد آمد، مسدود كند.

از جمله پيامدهاي ناگوار است:

1- تحقير و نابودي دين؛ اگر حكم ارتداد نبود، دشمنان اسلام به ظاهر مسلمان ميشدند، سپس با سازماندهي قبلي از اسلام بر ميگشتند و كفر خود را اظهار مينمودند و با جار و جنجال به ديگران ميگفتند: اسلام دين درستي نيست.

ما رفتيم و ديديم كه دين كامل و بر حقي نيست! اگر مسلماني خوب بود، ما مسلمان باقي ميمانديم؛ نتيجه اين عمل تحقير دين و ناچيز شمردن مسلمانان و عقيده آنان است. قرآن در همين رابطه ميگويد: طايقهاي از اهل كتاب (يهوديان) گفتند: در اوّل روز به آن چه بر مؤمنان نازل شده است (قرآن)، ايمان بياوريد و در آخر روز انكارش كنيد، تا مگر از اين راه مسلمانان از اعتقادشان باز گردند.(5)

2- جنگ رواني: اگر حكم ارتداد نباشد، با توجه به توطئه مذكور آرامش رواني و ايمان واعتقاد افراد جامعه از بين ميرود. تزلزل در ايمان و اعتقاد، آثار و نتايج بسيار منفي در زندگي فردي و اجتماعي خواهد داشت. به عبارت ديگر با سست شدن ايمان انسانها در جامعه همه آثار و بركاتي كه در سايه ايمان و تقوا ايجاد ميشود، كاهش يافته و يا به طور كل از بين ميرود. طبيعي است كه اين مسئله با اصل آمدن دين و تشريع آن، ناسازگار است، بنابراين نتيجه ميگيريم: ارتداد و جنگ رواني عليه دين و اعتقاد مردم، اصل دين را مورد هدف قرار ميدهد.

3- سهل انگاري مردم در انتخاب دين اسلام: عدهاي از مردم يك روز مسلمان ميشوند و روز ديگر از دين اسلام خارج ميگردند. اسلام با قانون ارتداد از اوّل اتمام حجت كرده است كه اگر بررسي كردي و اسلام را دين حق تشخيص دادي و بينات را درك كردي و سپس ايمان آوردي، ديگر حق بازگشت نداري، چرا كه دين بازيچه نيست. اسلام به خودش بها ميدهد و براي خويش ارزش والايي قايل است و به احدي اجازه نميدهد آن را بي ارزش قلمداد نمايد.

4- تضعيف عقايد ديگران: همه انسانها از درك عقلي بسيار بالايي برخوردار نيستند. انسانها در توان عقلي متفاوتند. با توجه به توطئهها و تبليغات سوء دشمنان اسلام و اظهار كفر افرادي كه قبلاً مسلمان بودند، مسلمانان كه عقيده چندان محكمي ندارند، در اعتقادات اسلامي خود سست و متزلزل ميشوند و نتايجي كه ذكر شد، در پي خواهد داشت.

5- خطر نفوذ دشمن: در صورت نبودن مجازات براي مرتدان، دشمن به راحتي ميتواند درون خانه اسلامي نفوذ كند و بر اطلاعات مخفي دست يابد. اگر چه با وجود مجازات براي مرتدين نيز اين خطر وجود دارد، امّا در صورت نبودن مجازات مرتدان، نفوذ دشمن آسانتر ميگردد، بنابراين يكي از راههاي جلوگيري از نفوذ دشمن حكم مجازات مرتدان است. در پايان اضافه ميكنيم كه با توجه به نكات فوق، حكم ارتداد در مورد كساني است كه دين اسلام را پذيرفتهاند و يا به عنوان مسلمان شناخته ميشوند، اما با انكار دين اسلام واعلام آن، در مقابل اسلام موضعگيري ميكنند. آنچه در روايات به عنوان ارتداد شناخت شده، انكار جاحدانه دين اسلام است و انكار جاحدانه همان است كه بيان شد، امّا اگر كسي تحقيق كند و با عقيده و اعتقاد و پس از تحقيق چنين دريابد كه دين اسلام حق نيست (اگر واقعاً و حقيقتاً چنين شود)، اسلام در مورد چنين كساني، حكم ارتداد نداده است، مگر همان گونه كه بيان شد، در صدد تخريب اعتقاد جامعه و بر هم زدن نظم اجتماعي (كه در سايه اعتقادات ديني حاصل ميشود) باشد؛ بنابراين در واقع حكم ارتداد به خاطر اين امور است، نه تغيير و انتخاب دين.

پي نوشتها:

1. بقره (2) آيه 256.

2. كتاب مقدس، تورات، سفر تثنيه، فصل 13.

3. عهد جديد (انجيل)، نامهاي به مسيحيان عبراني، بند 10.

4. نحل (16) آيه 106.

5. آل عمران (3) آيه 72.